Update Aruba 11 december 2017
De eerste week anders verlopen dan verwacht. Allereerst was daar de dag nadat ik aangekomen was. Ik was samen met peter en helen (zij is kerkenraadslid in de gemeente van peter) in de auto, toen we gebeld werden door een goede kennis van ons. Hij komt al jaren op de bijbelstudie groep aan huis bij maritza, waar ik altijd verblijf. Doordat we al een heel aantal jaren bijbelstudies verzorgen, hebben we een goede band opgebouwd met hem. Hij gaat ook naar de gemeente van Peter en is sinds een aantal maanden ook kerkenraadslid bij hem in de gemeente. Overstuur had hij peter gebeld dat hij gelijk naar het strand moest komen. We wisten gelijk dat er iets heel ernstigs aan de hand moest zijn. Daar aangekomen zagen we al politie en mensen van slachtofferhulp. We hebben Norman zo heet hij opgevangen helemaal onder tranen. Wat bleek zijn zoon van 24 was gaan freediven met vrienden. Een sport waarbij je zonde zuurstofflessen zover mogelijk naar beneden gaat. Vrienden waren hem kwijtgeraakt en na twintig minuten hebben ze hem het water uitgehaald. Wat er precies is gebeurd is onbekend. Ze deden deze sport vaker. Maar het verdiet is natuurlijk enorm. We hebben naast norman ook zijn andere zoon en vrienden van deze jongen zoveel mogelijk daar opgevangen. Je begrijpt dat dit ook voor mij een behoorlijk emotionele ervaring was en ook de komende dagen erna. Ik heb zelf geen kinderen, maar een kind te moeten verliezen en zo abrupt moet het ergste zijn wat je kan overkomen. Het heeft me ook heel erg doen beseffen opnieuw hoe abrupt het leven afgelopen kan zijn, en hoe belangrijk het is om klaar te zijn om God te ontmoeten.
Een andere reden waarom de eerste week anders is verlopen. Ik ben de eerste week weer naar het ziekenhuis geweest. Ik was benieuwd hoe het zou zijn, want het ziekenhuis wordt verbouwd en alle patiënten zouden naar het nieuwe gebouw worden overgebracht. Ik heb de twee dames van de pastorale zorg opgezocht en zij moesten me slecht nieuws mededelen. Aan de ene kant had ik het wel zien aankomen. Nu de patiënten afdelingen zijn gerenoveerd en naar een nieuw gebouw zijn overgebracht, hebben ze van het bestuur besloten om ook de regels te verscherpen wat betreft privacy. Dit betekent dat er geen vrijwilligers zomaar bij de patiënten langs mogen gaan. Aangezien ik ook een pasje had van het ziekenhuis als vrijwilliger geldt dit ook voor mij. Nu weet ik dat dit in Nederland al jaren niet mogelijk is en eigenlijk was dit op aruba ook zo, maar het werd altijd toegestaan. Nu het nieuwe gebouw is betrokken gaan ze de regels handhaven. Predikanten, priesters en andere geestelijken die in dienst zijn van de overheid, mogen hun gemeenteleden uiteraard wel bezoeken. Maar het vrij langs de kamers gaan om met mensen te praten mag niet meer. Aan de andere kant is het ook zo dat andere groepen, (Ik noem ze niet bij naam) het voor mij verpest hebben om het zo maar te zeggen. Heel veel patiënten hebben klachten doorgegeven dat er groepen zijn die luidruchtig zijn en opdringerig en zo een negatieve situatie gecreëerd hebben, waardoor het ziekenhuis ook besloten heeft om niet zo maar mensen toe te laten op afdelingen. Ik weet dat ik dankbaar moet zijn en dat ben ik ook voor de afgelopen negen jaar bijna dat ik met zoveel mensen heb mogen spreken. Van een heel aantal weet ik de gesprekken nog, omdat ze zo bijzonder waren die ontmoetingen. Het evangelie heb ik mogen brengen, mensen mogen bemoedigen. Ik weet God heeft die deur geopend en nu is deze gesloten en dat moet ik leren te aanvaarden. Het heeft me toch best wel wat gedaan de eerste dagen. Je moet een periode afsluiten van vele reizen waarin ik met plezier en enthousiasme in het ziekenhuis tot een zegen mocht zijn. Ik vertrouw erop dat God doet wat goed is en waar dit sluit, Hij daarmee een andere weg met mij wil gaan hier op Aruba om op andere plaatsen me zelf in te mogen zetten. Daar bid ik voor!!
De afgelopen week heb ik de bijbelstudies mogen verzorgen aan huis en in de kerk. Afgelopen zondag heb ik in de ochtenddienst in de gemeente van san nicolas als in de avonddienst van piedra plat de dienst mogen leiden. Erg leuk om te doen. Ik heb de preek nog opgenomen met mijn telefoon, maar er is iets misgegaan. Ik had het graag aan je willen laten horen.
Op 5 december heb ik nog een verrassing gekregen van mijn zusjes. Ze hadden een pakketje opgestuurd met lekkers en een cadeau. Een etentje samen met mijn zusjes!! Ik was er door verrast!!
