Hoop voor eiland Aruba

U maakt kennis met...
Aruba, een klein eilandje van 30 km lang en 7 km breed. Omgeven door schitterende witte zandstranden en een azuurblauwe zee. Prachtige zomerse huisjes in allerlei kleuren vullen het straatbeeld in het toeristisch gebied en dure namen pronken op de gevels van de merkwinkels. De hotels zijn verdeeld in twee gebieden, high rise en low rise. Er is werkelijk geen nee te koop voor de toerist. De gehele dag klinkt er tropische muziek en waant men zich in een paradijs van geluk en vrede...
En dan... de realiteit waarin we werken
We nemen u mee naar een straat verder. De muziek vervaagt, de geur van dure luchtjes wordt minder naar mate we die andere straat naderen. Het maakt plaats voor een afschuwelijke geur van rottend afval en kapotte rioleringen. De mooie gekleurde huisjes maken plaats voor vergane glorie. In het donker, bij oude containers staat een jongen van ongeveer 16 jaar oud, hij wenkt ons, voor omgerekend 20 euro verkoopt hij zijn lichaam. De jongen gebruikt dit geld om verder te kunnen leven in een vernietigende verslaving van drugs en alcohol. Nog geen 5 minuten later ontmoeten we een zwangere vrouw, liever gezegd zwanger meisje van 18 of 19. Ze verkoopt haar lichaam, over een maand zal ze bevallen, maar daar houdt ze zich nog niet mee bezig, eerst haar geld voor de dag, zodat ze kan eten en drugs kan gebruiken. U leest het goed, gebruiken. Ook deze jonge vrouw is verslaafd. Verslaafden vullen de straten en hebben geen zicht op een betere toekomst. We willen u waarschuwen, we zijn nu alleen nog maar in het gebied vlak achter de hoofdstraat waar de toeristen hun geld uitgeven en genieten van al het goede wat ze daar kunnen krijgen.

We nemen u mee naar de zuidkant van het eiland, naar de wijk San Nicolas. De geur van olie en andere chemische middelen dringt binnen in onze neuzen. We zien een aantal grote vlammende pijpen van de olieraffinaderij boven de contouren van de vervallen wijk San Nicolas. We parkeren de auto net buiten de wijk en gaan lopend verder. Wanneer we onze auto zouden parkeren in de wijk moeten we er een choller (verslaafde) bij zetten om onze auto te wassen en het te bewaken. Kosten 5 euro. Doen we dit niet, dan is de kans groot dat de auto (deels) gestolen word of dat hij met grind en zand gewassen zal worden. Wanneer we binnen komen in de wijk ontmoeten we vele prostituees die op de straten en in de bars werken. Ook ontmoeten we daar verslaafden die geen eigen huis hebben en op straat leven, of in een van de vervallen huisjes die daar staan. Ze zijn verslaafd aan Heroïne of Cocaïne. Om aan geld te komen wassen ze de auto's van de klanten die de prostituees bezoeken.

De doelgroep van ons project...
We ontmoeten de vele prostituees die daar werkzaam zijn. Zij zijn nagenoeg nooit verslaafd, maar hebben een groot probleem. Zij vertrouwden de verkeerde persoon, kregen verkeerde informatie van mensen die zich hun vrienden noemden en zijn ernstig misleid. Het grootste deel van deze vrouwen is gekomen met de verwachting om in een bar te gaan werken. Die verwachting is juist, alleen werken de vrouwen daar als prostituee en niet als barjuf. Doordat zij in Colombia veelal geen baan hebben en toch een familie moeten onderhouden, is het zaak dat ze in die korte tijd genoeg geld verdienen om zo hun familie te kunnen onderhouden. Vele vrouwen en meisjes kiezen zonder goed na te denken overhaast voor het vlugge geld en raken verstrikt in leugens, ongewenste seks en innerlijke verwondingen.

Als een meisje aankomt op het tropische eiland Aruba, krijgt ze een "bewaker" toebedeeld. Hij is de persoon die haar ophaalt van het vliegveld, per direct doorloodst naar haar kamertje en dan in de gaten houdt of ze doet waar ze voor gekomen is. Iedere keuze die ze maakt en niet past binnen het beleid van deze mensen, wordt zwaar gestraft, door de kamer per nacht te verhogen in huurprijs.

Nu zult u zich afvragen waarom gaan deze vrouwen niet in protest. Waarom kloppen ze niet aan bij de regering of bellen ze hun familie. In de eerste plaats moet u begrijpen dat er een schaamte cultuur heerst in het continent waar zij vandaan komen en in de tweede plaats hebben ze een contract getekend voor het werk dat ze doen. Het probleem is dat het contract alleen in het Nederlands is opgesteld en niet in het Spaans te verkrijgen is.

Hun contactpersoon ( die meer is dan contactpersoon alleen, en veel invloed heeft omtrent het werk van deze vrouwen) geeft aan te willen helpen en te bemiddelen bij het tekenen van het contract, maar geeft de meisjes bewust verkeerde voorlichting.

Eenmaal op Aruba aangekomen, moeten ze eerst zorgen dat hun schulden ingelost worden. De kosten zijn hoog en de prijzen zijn laag vanwege de grote concurrentie. Omgerekend verdienen ze 15-20 euro per klant. Het duurt daarom enorm lang voordat ze uit de schulden zijn en zelf kunnen gaan verdienen. Mag ik u erop wijzen dat een gemiddelde Heroïne verslaafde vrouw in Nederland tussen de 20 en 30 euro krijgt voor het zelfde werk achter het centraal station. U begrijpt dus wel dat er heel veel "klanten"nodig zijn om uit de ticketkosten, verblijfskosten, verzorgingskosten en eventueel nog de kosten rond de zorg van de familie te komen. In de drie maanden dat ze daar zijn houden ze dus maar weinig over voor henzelf, waarbij ze toch kwamen met het doel om snel veel geld te verdienen. Uiteindelijk is er maar een partij die veel geld verdient en dat zijn de pooiers.

We kunnen u niet vertellen hoe de sfeer is in een wijk waar 140 jonge vrouwen (meest nog adolescenten) zo vaak seksueel misbruikt worden. We kunnen u enkel vertellen wat het doet met de vrouwen als er mensen komen die in plaats van te halen iets komen brengen namelijk: liefde( geen seks), aandacht, een boodschap van geloof en hoop, hulpverlening en mogelijkheid tot uitredding.
De dankbaarheid van deze jonge meisjes is ongekend. De tranen die ze wegvegen in de gesprekken met de evangelisten, en de pijn die ze in gebed neerleggen aan de voet van het kruis is ontroerend en levensveranderend.

Onze werkwijze en onze visie...
Wat geeft dat iemand geluk verdiend in zijn of haar leven? Is het status? Is het geld? is het waar je vandaan komt? Is er eigenlijk wel onderscheid? Zijn wij beter dan zij? Wat denkt u, is er voor deze vrouwen nog plaats in het hart van de mensheid? Of beter gezegd: Is er plaats in het hart van de Heer Jezus? Wij geloven van wel! Wij geloven dat er plaats is aan de tafel van de Heer Jezus. Wij geloven dat Hij hun tranen en pijn kent en hulp wil verlenen. Wij geloven dat wij met elkaar het verschil kunnen maken. Hoe we dat doen?

Als team van evangelisten en een vertaalster Nederlands- Spaans bezoeken we de straten van San Nicolas. We proberen in gesprek te komen met de vrouwen, en ze voor te bereiden op onze volgende komst. We maken alleen nog maar kennis op die eerste avond. Op de 2e avond (vaak zit er een dag tussen) bezoeken we ze en bieden we ze een roos aan. Aan die roos zitten contactgegevens en een Bijbeltekst. We overhandigen die persoonlijk aan iedere vrouw. Dan praten we met ze en vaak breken we dan al door de muren heen die de vrouwen om hun hart hebben gebouwd. Vervolgens bespreken we de problemen. Aan de hand daarvan bekijken we de situatie en de mogelijkheden om te zien wat de beste hulpverlening is. 1) Helpen bij het eerder teruggaan naar Colombia als de vrouwen dat willen. 2) Begeleiden en contact onderhouden in de periode dat we daar zijn. 3) Extra medische zorg aanbieden met behulp van een bevriende arts die zeer hoog aangeschreven staat op het eiland. Dus in de eerste plaats ze bereiken met het evangelie, en in de tweede plaats zo gericht mogelijk hulp verlenen.

Omdat iedere drie maanden een nieuwe lichting van 140 vrouwen komt, is het zaak dat we ook iedere groep vrouwen bereiken. Dit doen we door vier keer per jaar een maand naar Aruba af te reizen. We willen in de periode dat we daar zijn betrouwbare mensen trainen en toe rusten voor het werk onder deze vrouwen. Het doel hiervan is dat in de tussenliggende maanden als wij daar niet zijn het werk door kan gaan.

Ten slotte
Is er voor deze jonge mensen nog een hoopvolle toekomst? Wij kunnen dit werk niet alleen doen. We kunnen daarom uw hulp, uw gebeden en uw financiële steun zeer goed gebruiken. Mede dankzij uw steun, kunnen we deze innerlijk verminkte meisjes helpen, hun leven toe te vertrouwen aan Een man: Jezus Christus, zoon van God!