Jorim Rietdijk
Ik ben Jorim Rietdijk en ben geboren in 1980. Ik ben sinds oktober 2009 werkzaam binnen deze stichting. 
U begrijpt dat de keuze om voor deze stichting te gaan werken niet van de een op andere dag gemaakt is. Ik wil u daarom deelgenoot maken van mijn leven en hoe God mij geroepen heeft om als evangelist binnen deze stichting te mogen gaan werken. Ik hoop dat u door het lezen bemoedigd mag raken en u uit mag dagen om ook uw eigen leven dagelijks aan Hem over te geven.
Ik ben opgegroeid in een gezin met gelovige ouders en twee zusjes. Mijn ouders hebben elkaar leren kennen in België waar ze een Bijbelschool volgden en straatevangelisatiewerk deden. Ik was 3 jaar oud toen mijn ouders concrete plannen hadden om als zendelingen naar een klein dorpje in Oeganda te gaan. Dit ging uiteindelijk niet door, omdat God mijn ouders riep om als hulpverleners bij evangelisch afkickcentrum "De Hoop" te gaan werken. Mijn vader is tot op de dag van vandaag nog steeds werkzaam als hulpverlener binnen "De Hoop".
Ik heb zoals je dat noemt een zorgeloze jeugd gehad. Dit veranderde in de periode van mijn zestiende tot mijn negentiende levensjaar. Ik ben altijd naar de zondagsschool en de tienergroep geweest in de gemeente waar we toen kwamen. Maar het ging mij niet zozeer om dingen te leren, maar meer om mijn ouders een plezier te doen. Rond die leeftijd van zestien jaar werd housemuziek erg populair. Samen met vrienden luisterden we voornamelijk naar de hardere variant (hardcorestijl). Door veel naar deze muziek te luisteren en naar feestjes te gaan had het een slechte invloed op mijn leven. Ik kon me slecht concentreren, sliep slecht en werd agressief. Zelf had ik dit niet eens altijd door, maar mijn omgeving wel. Mijn ouders voelden zich op een gegeven moment genoodzaakt om in te grijpen. Dit bracht spanningen met zich mee, maar was wel het begin van de verandering die ik zou doormaken in mijn leven. Ik besefte dat mijn leven alleen bestond uit het behalen van een bepaalde "kick", maar rust en vrede had ik niet.
Op mijn negentiende nodigde een vriend mij uit om naar de jeugdgroep in zijn gemeente te gaan. In deze mensen zag ik wat geloven was en wat Jezus voor hen betekende. Het maakte dat ik daar vaker naartoe ging en ging zoeken naar wat Jezus in mijn leven kon betekenen. Ik was twintig jaar oud toen ik met mijn vader op mijn kamer zat en hij het evangelie aan mij uitlegde. Ik wist dat ik de keuze moest maken. Die avond heb ik mijn leven overgegeven aan Hem en werd ik een kind van God.
Toch vond de grote verandering in mijn leven plaats in de zomer van 2002. Ik heb toen 3 weken een Discipel Trainingsschaps School gevolgd van Jeugd met een Opdracht. Hier is het fundament voor mijn verdere geloofsleven gelegd. Ik kreeg daar de bijbeltekst Filippenzen 3:13-14 mee en dit is tot op de dag van vandaag de leidraad in mijn leven geweest. Tijdens deze school is ook het verlangen ontstaan om mijn leven volledig aan Hem over te geven en het evangelie te verkondigen aan de mensen. Een paar maanden nadat ik deze school had gevolgd heb ik mijzelf in mijn gemeente laten dopen. Ik werkte in die tijd als verpleegkundige in het ziekenhuis. Ik besloot om in 2003/2004 de Bijbelschool te volgen aan "De Wittenberg" in Zeist. Omdat ik mijzelf wilde uitstrekken naar het verkondigen van het evangelie, besloot ik om de opleiding gemeenteopbouw en evangelisatie te volgen. Tijdens dit schooljaar heb ik ook twee maanden stage gelopen bij Stichting Naar House. Tijdens deze maanden heb ik veel aan straatevangelisatiewerk kunnen doen, en ik merkte dat dit voldoening gaf en ik wist me geroepen voor dit werk. Na dit jaar bijbelschool ben ik teruggegaan naar het ziekenhuis om als verpleegkundige te gaan werken. Ik besloot om daarnaast een dag in de week te gaan evangeliseren via Stichting Naar House. Vanaf ongeveer het jaar 2005 ben ik ook concreet gaan bidden en zoeken naar het plan van wat God voor mijn leven had. Ik beloofde Hem dat als Hij mij zou roepen ik bereid zou zijn om daar alles voor op te geven. Ik wilde groeien in geloof, maar mezelf ook ontwikkelen binnen het evangelisatiewerk. Ik besloot in de jaren die volgden zendingsreizen te maken gericht op het verkondigen van het evangelie. De afgelopen vier jaren waren niet altijd makkelijk. Naast de mooie dingen die je meemaakte in je relatie met God, waren er ook vaak periodes van enorme worstelingen. In die tijd moest ik leren en groeien in het op Hem vertrouwen, wat het is om te volharden en om te oefenen in geduld. Allemaal lessen waarvan ik nu zie dat die nodig zijn geweest voor het werk wat ik nu mag doen.
Tijdens deze periode leerde ik mijn collega Peter Hazenoot kennen die full-time als evangelist bij Stichting Naar House kwam werken. In september 2006 ging hij voor een zendingsreis naar Aruba en bij zijn terugkomst vertelde hij over de dingen die hij had gezien en had meegemaakt. In oktober 2007 zou hij weer gaan en ik besloot om met hem mee te gaan voor twee weken. Dit herhaalde zich in oktober 2008 nog een keer. Het was na deze reis dat we samen gingen bidden voor de nood die we in Aruba gezien hadden. Ook spraken we er met elkaar over wat we concreet voor de nood in Aruba konden doen. Na een aantal maanden is daarom dan ook op 18 maart 2009 Stichting Wereld Evangelisatie Nederland ontstaan. Mijn collega stopte met zijn werk bij Stichting Naar House en ging full-time werken binnen de net opgerichte stichting. Voor mij kwam toen de vraag wat ga ik doen. Het zou in verband met mijn werk niet mogelijk zijn om vier maanden per jaar naar Aruba te gaan. Ik ben vanaf maart 2009 toen concreet gaan bidden of dit de plek was waar God mij wilde hebben. Na bevestigingen te hebben ontvangen en alles precies in elkaar viel heb ik in juni 2009 besloten om mijn baan op te zeggen. Vanaf oktober 2009 ben ik toen begonnen om als evangelist binnen deze stichting te gaan werken. De keuze die ik moest maken om alles op te geven was niet makkelijk. Maar ik herrinnerde wat ik een aantal jaren geleden aan God beloofd had. Ik had toen beloofd dat als Hij mij zou roepen ik bereid zou zijn om alles op te geven. Ik wist dat nu de tijd was om daar gehoor aan te geven. Ik heb in het afgelopen half jaar veel mogen zien en meemaken van wat God in mijn leven gedaan heeft. Maar ik heb vooral Zijn trouw gezien in mijn leven. Het is waar wat de bijbel zegt "al wie zijn geloof op Hem bouwt, zal niet beschaamd uitkomen"
